Week 4 (Rocky Mountains)

Maandag 12 mei
Ook deze werkweek begon weer met spring clean ups. En het gras van de vaste klanten is voor het eerst gemaaid. In de toekomst zullen we het gras van alle vaste klanten op woensdag en donderdag maaien. Maandag en dinsdag zullen we tuinen aanleggen en de vrijdag zal een dagje-van-alles worden

Dinsdag 13 mei
Spring clean ups
’s avonds hadden we een etentje met de DCBC (Dutch Canadian Business Club) Dit is een club voor Nederlanders die in Canada een bedrijf zijn gestart. Ronald is hier ook lid van. Dus vandaar dat we hier naar toegaan. Elke maand komt dit clubje bij elkaar, en krijgen dan een lezing van een bepaald persoon, dat kan van een buitenstaander zijn maar ook van iemand die lid van de club is. Deze avond was het een vrouw die uit Calgary kwam en die niks met het clubje te maken had. Zij gaf de lezing ‘Beyond You’re Businesscard. Zei besprak dingen zoals: hoe je, je in een zakelijk gesprek mengt en vervolgens je businesskaartje afgeeft en tegelijkertijd indruk maakt op diegenen. Verder nog wat over lichaamstaal in de zakenwereld. Al met al was het een wat kinderachtig verhaaltje met een paar leuke tips. Maar wat het belangrijkste voor ons was, dat we ons buikje weer rond hadden gegeten.

Woensdag 14 mei
De laatste Spring clean ups! Over het algemeen zitten de spring clean ups voor European Garden Design erop, klanten die nu nog spring clean ups willen worden afgewezen of volgende week worden afgerond. Na het werk zoals gewoonlijk terug naar het hostel, maar vanavond stond weer in het teken van; de koffers inpakken en alles klaar maken voor vertrek uit het hostel want dit zal voor ons de laatste overnachting in het HI Calgary hostel worden. Tevens hebben we de voetbaltas ingepakt voor het komende weekend. Want morgen gaat het gebeuren! We gaan naar de Rocky Mountains! We hebben er donders veel zin aan, want we hebben er hier al aardig wat over ‘The Rockies’ gehoord en het moet er prachtig zijn.

Donderdag 15 mei
Vandaag was het een rare dag! We moesten het HI Calgary hostel uit, we moesten nog een klein snoeiklusje doen, we moesten nog naar Banff en tussen door nog feest vieren! Want: Jorgen was jarig!
Om bij het begin te beginnen, stonden we om 8 uur op, normaal moeten we om 8 uur beginnen maar we zouden het rustig aan doen vandaag. Maar goed… dus snel opstaan, even ontbijten, uitchecken en daar was Ronald! Ronald kwam ons bij het hostel ophalen, vanwege het transport van de tassen en de koffers. Eenmaal bij Ronald’s huis aangekomen hebben we snel de koffers bij hem in de kelder gezet, en aan het werk gegaan. We moesten een appelboom snoeien en Ronald ging in de achtertuin aan de slag. Na 2 uurtjes waren we klaar. Toen moesten we met zijn tweeën nog even de 2 pick up trucks leeg maken op de vuilnisbelt. Weer terug gekeerd bij Ronald’s huis hebben we ons even omgekleed en opgefrist.
DAN gaat het gebeuren. We gaan naar de Rocky Mountains! Ronald brengt ons naar het Greyhoundstation. Dit is een bus maatschappij dat door heel Noord-Amerika van stad naar stad rijdt, om te bedenken dat de steden hier verder uit elkaar liggen dan in Nederland. Onze bus richting Banff ging om 17:15 uur. We waren een uur te vroeg dus nog even tijd voor een bak koffie, Ronald trakteerde een kop koffie en voor ieder een stuk gebak, vanwege Jorgen’s verjaardag. (Je zou bijna vergeten dat er vandaag nog eentje jarig is) Dan de bus instappen, en de reis gaat verder. Na vele kilometers prairie kwamen dan eindelijk de bergen. En direct al in combinatie met verschillende waterpoeltjes en kleine meertjes. Adembenemend. Dat belooft wat voor de komende dagen. 19:15 uur kwamen we aan in Banff; een heel gezellig stadje tussen de bergen. Nadat we door de buschauffeur in Banff gedropt waren moesten we het HI Alpine hostel Banff zoeken. We hadden geen idee waar het was dus hebben we ons zelf maar eerst een gratis toeristen boekje van Banff gehaald. Oh nee toch; het hostel is aan de ander kant van de stad. Dus na drie kwartier lopen, kwamen we eindelijk bij het hostel aan. Snel inchecken en kijken hoe dit hostel er uit ziet. Super hostel! Er zat een restaurant in, alles zag er heel netjes uit! Én in de kelder een café. Dik voor mekaar dus! Na alles verkend te hebben, werd het tijd voor wat eten. Dus even naar de buurtsuper een oven pizza halen. Na het eten nog een pilsje gedronken in het cafeetje om de verjaardag toch even te vieren.

Vrijdag 16 mei
Vandaag was het doen zover! We gaan door de Rockies toeren met West Trek.
Even een korte uitleg over de toer die we gaan maken. We toeren gewoon over de snelweg genaamd Icefields Parkway, deze weg heet Icefields Parkway omdat het een weg is die loopt door Banff National Park en Jasper National Park, de weg leidt langs veel natuurschoon in de Canadese Rocky Mountains, zoals canyons, gletsjers, en rivieren. De officiële naam van de weg is Alberta Highway 93.
7:15 ging de wekker, want om half 9 vertrekt de West Trek bus. Voor we vertrekken nog even ontbijten, wat een heerlijk ontbijt zeg! Toen snel uitchecken en de bus instappen, we kwamen buiten en daar stond het busje. Jeremy de west trek gids kwam naar ons toe en vroeg of wij ‘The Dutch Guys’waren. Vervolgens zei hij dat ze om 9 uur vertrokken, want dat had hij gisteren met de rest van groep afgesproken. Het bedrijf West Trek zit in Vancouver dus de bus is gisteren vanuit Vancouver gekomen, daar is de rest van groep dus ook opgestapt. Afgelopen nacht hebben ze allemaal in een apart gebouw geslapen van het hostel. Hier hebben wij dus jammer genoeg niets van meegekregen. Maar goed.
Om 9 uur stond iedereen bij de bus. Al met al 10 personen; hier even de namen met (geschatte) leeftijd: Jeremy 28, Luke 23, Peter 32, Kirby 22, Monique 22, Katherine 20, Kim 20 en Jongh Woo alias J Doub of J Doubleyou 40). Jeremy stelde iedereen ons aan iedereen voor en andersom, hij bedachte allemaal nep beroepen bij de personen, zo had er eentje al 600 boeken geschreven. Dus we wisten al meteen wat voor groep we hadden. Dat wordt gezellig.
Toen iedereen zijn plekje in de bus had gevonden, legde Jeremy de planning van de dag uit.
Rara waar hij mee begon? De liquor store, iedereen kon dan zijn alcoholische drankjes voor de avond inslaan, vervolgens naar de Safe Way (een grote supermarktketen hier in Canada). Om daarna allerlei gigantisch mooie plekken bezoeken.
Na zo’n 20 minuten rijden, kwamen we aan bij onze eerste bestemming, een parkeerhaven aan de rand van de weg. Langs de weg zijn veel van dit soort parkeerhavens, deze havens geven een geweldig uitzicht over bepaalde bergen en/of meren. Deze gaf een uitzicht over de Crowfoot Glacier, Crowfoot Glacier geeft zijn gesmolten ijs aan de Bow River. Na een korte historie uitleg en een kans om een paar foto’s te maken zijn we naar Mistaya Canyon gereden. Mistaya Canyon is ontstaan door erosie van de sterke stroming van de Mistaya River. De Canyon is op dit moment 20 meter diep en zou in de toekomst alleen nog maar dieper worden. Na de Canyon te hebben bekeken zijn we door gewandeld naar het begin van de grens van de Mistaya canyon en Mistaya river. Hier hebben we op een groot rotsplateau onze lunch opgegeten, foto’s gemaakt en heerlijk in de zon gezeten. We hebben hier ongeveer uur gezeten, maar naar ons gevoel zouden we hier de hele dag wel kunnen zijn, zo mooi. J Doub noemde het ‘A Paridise’.
Onder weg naar het volgende adres namelijk de Columbia Icefields en The Athabasca Glacier, zijn we nog even gestopt bij een op gedroogd meer, straks als het meeste sneeuw in de bergen gesmolten is, staat hier een laagje water, maar voor vandaag stond het dus droog en hebben we even met de frisbee gespeeld en met sneeuwballen gegooid. Na nog geen 3 minuten verder rijden kwamen we weer aan bij een parkeerhaven met een leuk uitzichtje én een oude Toyota! Alle Aussies in de bus riepen ‘let’s do the Toyota Shot!’. Wij dachten ‘ja het zal wel’. In Australia hadden ze een Toyota reclamen waar een groep mensen door de bergen reden en ze ergens uitstapten en op al springend op de foto gingen. Maar goed. De hele groep voor de Toyota Jeremy 8 fototoestellen in de hand, en elke keer op de 3e tel springen! Sommige fototoestellen hadden een late reactie en werkte dit dus niet, onder andere op die van Jeffrey dus. Met Jeffrey zijn fototoestel deden we allemaal de ‘denker’. Als het goed is krijgen we de echte Toyota- shot nog via de e-mail.
Aangekomen bij het volgende adres; Columbia Icefields en The Athabasca Glacier, dit door zijn goede bereikbaarheid (1,5 kilometer lopen vanaf parkway. Is dit één van de meest bezochte gletsjer van Noord Amerika. Als je naar de voet van de gletsjer loopt, kom je onderweg allemaal betonnen blokken tegen waar op een jaar getal staat, dit betekent dat de voet van de gletsjer, op dat jaar, op die plek zat. Athabasca Glacier is een van de zes belangrijkste uitlopers van Columbia Icefields in de Rocky Mountains. Er gaan speciale tourbussen naar de Icefields. We zijn echter niet naar de Icefields gegaan omdat Jeremy zei dat, het te duur was voor wat je te zien kreeg, je krijgt dan namelijk gewoon één grote witte vlakte te zien. Het soort tourbus die je daar naar boven brengt staat Jeffrey nog wel mee op de foto.
Nadat we daar een paar uur geweest waren, zijn we naar het HI Athabasca Wilderness Hostel gegaan. Eenmaal bij het Hostel aangekomen stond Sacha (de hostelbeheerder) al klaar om ons te verwelkomen. Het was echt een wildernis hostel, want er was geen stromend water, geen riool en alleen elektriciteit in het kantine gebouw, het complex bestond verder uit een 2 wc hokken, 3 slaapgebouwen en een waterpomp. Omdat er geen stromend water was, was er dus geen douche en een fatsoenlijke kraan, dus al het water kwam van de waterpomp en dat water moest eerst gekookt worden, voor consumptie. Wat een gedoe hej. Maar wel leuk, voor 1 nacht. Na onszelf te hebben ingecheckt zijn er wat begonnen met koken, iedereen had een taak aangewezen gekregen, er moesten er een paar water koken, eten koken en wij moesten de afwas doen. Voor het eten, hebben we even getafeltennist en met de hele groep door het bos gewandeld waar we uitkwamen bij een bankje vanwaar je een prachtig uitzicht had over de bergen. Na de wandeling hebben we gegeten, op het menu stond ‘wraps’ je weet wel van die dingen wat op pannenkoeken lijken, en die je helemaal vol moet gooien met, een vleessoort, groenten en allerlei sausjes. Goed eten dus. Na het eten was het dus aan ons, om de afwas te doen. Na een half uurtje waren we klaar. De rest zat ondertussen al mooi aan de drank bij het kampvuur waar Jeremy de gitaar aan het bespelen was, dusss… wij er ook mooi bij zitten en de pilsjes opdrinken die we vanochtend gekocht hebben. Tegen 12 uur gingen we naar bed, want morgen zou het weer een prachtige dag worden. Met een lovely surprise!

Zaterdag 17 mei
Toen we gisteren naar bed gingen hebben we onze enige echte Fatima Fong de opblaaspop opgeblazen. Niet iedereen had dit meegekregen, dus ’s morgenvroeg eerst ontbijten, Sacha had ons een heerlijk ontbijt gemaakt met worstjes en een ovenvers fruitcakeje, Jorgen had Fatima in de bus gezet, op de plek van J doub. Wat leidde tot geweldige gezichten en taferelen toen de rest van de groep in de bus kwam.
Toen iedereen aan het idee gewend was geraakt, dat er een opblaaspop in de bus zat. Zijn we naar de Athabasca falls gegaan.
Het was al behoorlijk druk op de weg (van onwijs grote mega kermis-campers tot aan campers met enorme speedboten), omdat het dit weekend, May Long Weekend was. May Long Weekend is een vrij weekend voor de Canadezen wat duurt van vrijdag tot en met maandag. Het wordt gehouden ter ere van de lente, vanaf dit weekend is het gedaan met de vorst en de sneeuw.
Eenmaal aangekomen bij de Athabasca falls hebben we prachtige foto’s genomen, natuurlijk met onze big fat Fatima haha... Ze viel erg in de smaak bij de mede-toeristen, brede glimlachen en wijzende vingers waren de reacties! Er waren zelfs een paar vrouwelijke chinezen die er mee op de foto wouden. Na heel wat kiekjes te hebben genomen was het alweer tijd om de Athabasca falls te verlaten. Er zit weinig historie aan deze waterval dus dan maar een aantal feitjes waarom we denken dat de waterval zo aantrekkelijk is voor de toeristen; de waterval is 18 meter breed en het water valt met een verwoestende kracht 23 meter naar beneden.
Fatima had haar plekje in de bus weer gevonden… Op naar Maligne Canyon. Onderweg kwamen we nog een Elk tegen, de Nederlandse naam hiervan is Wapiti. Erg mooi om die beesten in de vrije natuur te om te zien.
Maligne Canyon is een vijftig meter diepe kloof uitgesleten in het kalksteen dat op sommige plekken niet meer dan twee meter breed is. Vanaf de bruggen kon je de kloof het best bekijken bekijken. Want alleen dan kun je vijftig meter recht naar beneden kijken. Op de meeste plaatsen kon je het water alleen maar horen. Na een wandeltocht van 1 ½ 2 uur langs de canyon en de rivier. Kwamen we bij een andere parkeerplaats waar Jeremy ons stond op te wachten, nog even gefrisbeet. En op naar Jasper City!
Jasper City is een gezellig stadje wat leeft van de toerisme, in de winter vooral voor de wintersporters en in de zomer, toeristen die de beeldschone natuur van Jasper National Park bewonderen. We hadden 1 ½ uur om de stad te verkennen, maar dat hebben we eigenlijk niet gedaan, we hebben met de hele groep gezellig op een dakterras de buik vol gegeten en ondertussen genoten van een heerlijk koud Coranaatje.
Waarnaar we de reis verder vervolgden Peyto Lake. Nadat we 5 minuten hadden gereden kwam Luke met een geweldig idee om Fatima uit het dakraam te laten kijken. Dus… de bus aan de kanten, Peter op het dak met Fatima, Fatima met de benen door het dakluik en Jorgen deed het luik dicht.(als dit maar goed gaat!) Wat hadden we een lol hahaha. Net als vele andere weggebruikers en de vrouw van het tolhuisje.
Aangekomen bij Peyto lake, was het gene gebeurd waar voor we al gevreesd hadden; Fatima had last van lekkage. Ze heeft nu 2 gaatjes meer.
Des al niet getreurd stappen we uit de bus, en lopen over het besneeuwde pad naar het uitzichtplatform. Jeremy wist nog mooier plekje om het meer te bekijken. Dus niet voor de reguliere toerist. Nou dat wouden we dus wel even zien. Maar waar zijn we aanbegonnen, een tocht van 20 minuten heen en 20 minuten terug door sneeuw, dat nog zo dik was dat je er tot je kruis inzakte. Wat lachen en dat te bedenken dat het gewoon 28 ºC is en wij er mooi in de zwembroek in lopen. En het door Jeremy bedoelde uitzicht nog onbereikbaar was. Maar we kunnen nu wel zeggen dat we in de zwembroek door een pak sneeuw van goede meter dik hebben gelopen. Op de terug weg naar de bus hebben we met zijn allen nog even sneeuwengels gemaakt. (zie foto’s). Nog even wat informatiefs over Peyto lake: Gedurende de zomer stroomt er een aanzienlijke hoeveelheid rotspoeder in het meer, dat ontstaan is door de erosie in de gletsjer. Dit rotspoeder zorgt voor de bijzondere blauwe kleur van het water. Dit konden we helaas niet bewonderen want het meer was nog een en al ijs en sneeuw. Na deze memorabele wandeltocht, zijn we nog even snel naar Bow lake gegaan, vanwaar je ook uitzicht had op Bow Glacier. Bow Glacier voedt zijn gesmolten ijs aan Bow lake en Bow river. Deze rivier loopt ook door Calgary. Het water van Bow Glacier/Bow Lake wordt door Alberta gebruikt als drinkwater. Hier verder niet veel bijzonders, op het uitzicht na. Op na het laatste adres van de dag; het HI Lake Louise hostel. Een gezellig hosteltje in het plaatsje Lake Louise, vak bij het Lake Louise. Hier hebben we heerlijk gegeten, Peter had overheerlijke spaghetti gemaakt. Na het eten nog even foto’s op de computer gezet en e-mails checken. En zo was er weer een overweldigende dag voorbij.

Zondag 18 mei
De bus vertrok om 10 uur bij het Hi-Lake Louise Alpine Centre waar we hebben overnacht (Helaas zonder Fatima Fong Haha..). Eerst nog even langs de Safeway om wat eten in te slaan en onze westtrek-tour ging verder!
Peter Blokker (de gids in opleiding) kwam met het idee om een wedstrijdje te houden. Dat ging als volgt: Peter had een Nestle Polo Mint Roll (The mint with the hole! Smooth and delicious. A favourite of the Brits for decades) gekocht! Iedereen moest er 1 nemen en diegene die hem het langst heel in de mond hield die had gewonnen. Prachtig spelletje om te doen, de vrouwen waren als eerst out en de laatste drie die overbleven waren Jeffrey, Luke en Peter hemzelf! Helaas de Dutch guy is also out! Kort daarna was ook Luke af en Peter was uiteindelijk de grote winnaar.
Na een stukje te hebben gereden kwamen we als eerst aan in Moraine Lake. Moraine Lake is een prachtig meer gelegen in het Banf National Park. Helaas was dit meer nog bevroren De bijnaam van Moraine Lake ‘Het sieraad van de Rockies’. Stukje geschiedenis:
Een Canades alpinist, Walter Wilcox, ontdekte het Moraine Lake en gaf het zijn naam in 1899. Het Moraine Lake heeft ontzettend helder water, het is een wonderlijk fenomeen. Boven tronen de met ijs bedekte toppen van Mount Wenkchemma loodrechte muren die de oostzijde van het meer afsluiten. Lang heeft het Moraine Lake op het Canadese 20-dollarbiljet gestaan.
Het volgende adres was het Louisemeer: Ook dit was wederom een prachtig meer, het is vernoemd naar princes Louise Caroline Alberta. Dit is een van de meest gefotografeerde meren van Canada. Verscheidene gletsjers monden uit in het Louisemeer. Ook dit meer was nog bevroren, helaas. De smaragdgroene kleur hebben we dan ook niet duidelijk kunnen zien. We hadden ongeveer een uur om alles te kunnen bekijken. We hebben een wandeling langs het meer gemaakt en het Fairmont Chateau Hotel bezocht. Dit prachtige hotel ligt aan het Louisemeer en van binnen is het chique aangekleed. Ook zat er nog een vrouw die een harp bespeelde, heel rustgevend maarja wat is er in de rocky mountain nou niet rustgevend.
Tegen 1 uur zijn we weer richting Banff gereden. We waren nog geen kwartier onderweg toen we een rij geparkeerde auto’s langs de weg zagen staan. Het zal toch niet waar zijn…!?? En ja, daar waren ze dan, 3 zwarte beren!!!! Waanzinnig, 2 volwassen beren met een kleintje echt fantastisch!
Het was 2 uur toen we aankwamen bij het Banff Alpine Centre. We hadden 3 kwartier de tijd om in te checken en om ons gereed te maken voor de HOTspring.
Dit is een buiten-zwembad gelegen in de bergen. De temperatuur van het water was dan ook 39 graden! Lekker warm! Je kon er z’n 20 min. blijven.
Na die 20 min zijn we er dan ook uitgegaan. 4 luitjes van onze groep waaronder wij, zijn naar de Gondola gegaan. De rest is naar het hostel gegaan met de bus, want die hadden de hele week nog om de Gondola te bezoeken.
Aangekomen bij de Gondola:
Genaamd de Sulphur Mountain Gondola. We gingen met z’n 4ren in een gondel, dit was ook het maximale aantal. Het duurt 8 min voordat je op de top van de berg zit. Dan zit je ook op 2.281 m hoogte. Via een boardwalk (houten trapwerk:p) kom je bij de Sanson’s Peak waarop een stenen weerstation staat. Deze dateert uit 1903. Vanaf dat jaar tot 1945 beklom Norman Sanson voor meer dean duizend keer de berg om wetenschappelijke observaties voor de Canadese regering te doen. De gondel zelf werd in 2 jaar tijd gebouwd waarna het in 1959 werd geopend. Hier had je een prachtig uitzicht over de Rocky Mountains, echt waanzinnig!!! Na hier een uurtje te hebben uitgehangen was het al weer tijd om bergafwaards te gaan, want het afscheids-dinner stond op ons te wachten.
We hebben gegeten bij Elk & Oarsman (pub+grill). Hier hebben we ons buikje vol gegeten! Daarna volgende de big party in de Aurora discotheek. Tot 11 uur was het bier voor $25 CENT, lekker zuipen!!:D Natuurlijk hebben we doorgefeest tot in de late uurtjes. Tegen een uur of half 4 hebben we ons bedje opgezocht in het Banff Alpine Center, daar zijn we in een diepe slaap gevallen.

Maandag 19 mei
De laatste dag in de bergen was aangebroken! Klokslag 10 uur hebben we het Hi-Banff Alpine centre verlaten. Onze greyhound-bus vertrok om 12.45, dus we hadden nog even de tijd om een paar souveniertjes te kopen in het centrum van Banff. Het kan zo maar zijn dat er binnenkort wat bij jou op de deurmat valt!! haha.. Uiteindelijk was het dan toch tijd om de Rocky Mountains te verlaten! Trouwens een weekend is echt te kort!!! Jammer maar helaas, het was een geweldig weekend om nooit te vergeten!! Vooral de wilde beren, elk’s en de prachtige plekjes en uitzichten waar jullie alleen maar over kunnen en mogen dromen! Onze groep was ook geweldig, we hebben vooral veel gelachen om/met J Doub, geweldige kerel! Zo kunnen we nog wel even doorgaan…. Maar denk dat het verhaal nu wel groot genoeg is, hier zullen jullie de komende dagen nog wel even zoet mee zijn! Vergeet vooral niet om onze prachtige foto’s te bekijken:

http://www.mijnalbum.nl/Album=BSBYVC7A
oja, de nieuwe foto's staan helemaal onder in de pagina!
De groeten vanuit Calgary…